Svíri

Hjáleigur prestsetursins á Kálfafellstað voru margar og um þær er getið víða í heimildum. Ekki voru þær heldur allar í byggð á sama tíma. Svíri og Stöðull voru þær hjáleigur er næst voru Kálfafellsstað og líklega elstar þeirra og minnst um þær vitað. 

Stöðull er sögð komin í eyði í Jarðabók Ísleifs Einarssonar sýslumanns frá 1708-1709. Þar stendur: „Hjáleiga að fornu, nú í eyði í 20 ár.“[1] Einar Bragi og Þorsteinn Guðmundsson fjalla nær ekkert um Stöðul en telja hann fara í eyði um 1688, samkvæmt heimild Ísleifs. Í Örnefnaskrá Stefáns Einarssonar stendur: „Fyrir austan og neðan Staðarbæ heitir Grund. Stöðull hét neðan við Grundina. Þar er sagt að einu sinni hafi verið hjáleiga, sem hét Stöðull.“[2]
Ekki sér þar nú til tófta né ummerkja og ekki vitað um neina ábúendur. 

Svíri var forn hjáleiga nærri prestsetrinu á Kálfafellsstað. Við manntal 1703 er hún í byggð.[3] Í Örnefnaskrá Stefáns Einarssonar stendur: „Austan við Grundina heitir Svíri, bleytuforarmýri, sem nú er búið að þurrka. Svírinn var kargaþýfi ofan við Svíramýri.“[2] Þar nálægt er líklegt að Svíri hafi staðið en búið er að jafna og þurrka allt þetta svæði og gera tún. Ekki sér til tófta. 
Svíri var í ábúð 1709 samkvæmt Jarðabók Ísleifs Einarssonar og einnig í Jarðaskrá Jóns Ísleifssonar 1721.[1] [4] Engar heimildir eru um ábúendur á þeim tíma og samkvæmt umsögn Einars Braga var ekki búið í Svíra árið 1735.[4] Samkvæmt Byggðasögu Austur-Skaftafellssýslu fór hjáleigan í eyði rétt fyrir 1801.[5]